Epiloog

Van onze verslaggever: Hend d'n veurzitter

Ja ja beste Ge Kunt Me Wâ-ers en Wâ-erinnekes. Met carnaval 2004 alweer een paar weken achter de rug en mentaal weer helemaal teruggegleden in de dagelijkse sleur van de realiteit, is het misschien een mooi moment om de carnaval nog eens even te recapituleren. Want 2004 leverde toch weer een geslaagde editie van dit grootse evenement.

Hoe het ook al weer begon:
In de volle overtuiging dat we weer over dezelfde bouwruimte als vorig jaar konden beschikken, werd de eerste vergadering al vrij vroeg in de herfst van 2003 gepland. Het onderwerp werd gekozen en een snelle start leek gemaakt. Grote tegenvaller was een week later dus het nieuws dat de bouwruimte niet beschikbaar was. Net als vorig jaar begon er weer een zoektocht naar een schuur.

Dit dreigde na enkele weken een vruchteloze onderneming te worden maar uiteindelijk kwamen we via een tip van Gert-Jan Janssen bij zijn broer Guus terecht. Behalve eigenaar van de Petjesbar, bleek Guus zich tevens eigenaar van een riante loods te mogen noemen. We waren er als de kippetjes bij en constateerden dat Guus net als in de kroeg, ook thuis het motto "bij de Janssen kan alles" hanteerde, waarmee we dus gered waren van het glorende doemscenario waarin we tot loopgroep gedegradeerd zouden worden. Na jarenlang in Keent te hebben gebouwd, zouden de wonderen dit jaar in Herpen verricht gaan worden, daarbij niet in de laatste plaats geholpen door de leuke extra's waarin Guus' loods voorzag: perfecte isolatie, ingebouwde kachel, stromend water, toilet, koffie zettende gastheer, werkbank en meer gereedschap dan Loek in die paar maanden kon mollen.

Het circus was begonnen. Met de nodige inspanning en aardig wat geluk wist Loek ons met nog slechts enkele draadjes aan elkaar hangende onderstel, beladen met een hoop roestende rommel, naar Herpen te werken. De nodige materialen werden aangeschaft en al spoedig kreeg het eerste object gestalte. Ondertussen begon Anton Marijnissen aan het upgraden van het onderstel. Bij het verlagen, het verwijderen van zes overbodige wielen en het vervangen van het stuurmechanisme werd Bart's DeWalt-bus vol fijn elektrisch gereedschap dankbaar binnenstebuiten gekeerd.

Intussen werd, mede door de ligging van onze bouwschuur, de nog altijd sluimerende discussie over de keuze van de zondagse optocht aangewakkerd. Voor het eerst bleek een meerderheid de Herpse optocht boven de Ravensteinse te verkiezen en werd een, voor sommigen, pijnlijke beslissing genomen, wat het aantal participanten in de optocht niet ten goede kwam. Gelukkig gingen de bouwactiviteiten onverstoord verder.

Een fanatieke ploeg plakkers stond steevast schuimbekkend met de druipende papieren in de aanslag om elke gegaasde vierkante centimeter meteen te behangen. Met de tot tropische hoogten opgestookte binnentemperatuur hadden de dolenthousiaste, schaargeklede plekkers, zich voor de verandering eens niet druk makend om bevroren vingers, er het liefst nog een paar lagen extra tegenaan gewerkt. Pimp-daddy Guus, die regelmatig poolshoogte kwam nemen, gehuld in badjas, tijgerprint slofjes, voorzien van het nodige goud en een glaasje port, zag dat het goed was.

Het werk vlotte redelijk, ondanks de ongelovige blikken van menig toeschouwer na het zien van de stand van zaken. Een goede aanpak was dat alles wat geplakt was, meteen geschilderd werd zodat er voldoende tijd aan details en afwerking kon worden besteed. Wat dat betreft had Nathalie dit jaar werk zat met maar liefst vier koppen.

Dankzij het bouwen begon het carnavalsgevoel gestaag te groeien. Zonder wagen was dat toch een stuk minder geweest. Bovendien voorziet zo'n periode ook in de nodige vastigheid gedurende de weekends. Elke avond bouwen en dan de kroeg in. Pure discipline. Leden van gedupeerde collega-clubs die geen schuur hadden weten te bemachtigen, konden we gelukkig van hun afkickverschijnselen afhelpen door ze af en toe een stukje gaas te laten knippen of de plakkwast even vast te laten houden. Met de naderende deadline waren wij daar ook absoluut niet rouwig om.

In de laatste week gingen Paul en ik full-time aan de gang. Op woensdagavond moest het grootste lijf, inclusief de beweging nog gelast worden. Het was wel fijn dat de andere onderdelen zo goed als af waren, zodat iedereen zich de laatste dagen op dat lijf kon storten. Vanaf steigers met twee verdiepingen werd er geplakt en geverfd, op de vrijdagavond nog bijgestaan door een delegatie van Gauw Blauw, zodat we 's avonds, bij wijze van bouwersbal, nog een pilsje konden pakken in de Pet.

Zoals elk jaar kwam het uiteindelijk allemaal goed. Zaterdag waren we redelijk op tijd klaar met het vernissen en kon er zonder mate carnaval gevierd worden.

Carnaval 2004 verliep verder vlekkeloos. Het weer was fantastisch, de wagen hield het perfect en kreeg veel waardering en bovenal was het weer oergezellig, maar voor de details verwijs ik naar de overige verslagen. Ik vond het in ieder geval een carnaval om bij te schrijven en laten we hopen dat we volgend jaar weer kunnen bouwen en er weer net zo'n feest van kunnen maken.

Proost,
Hend d'n veurzitter