Van onze verslaggeefster: Hanneke

Opstaan op carnavalsmaandag is altijd een vermoeiende en voor menigeen niet aantrekkelijke bezigheid. De meesten van ons zijn dan al drie avonden tot laat doorgegaan als je de laatste bouwavond meetelt en komen daardoor nogal slecht ter been uit bed. De optocht begint vroeg en voordat we konden beginnen, moest er nog heel wat gebeuren. De jongens maken de wagen startklaar en de meiden verzamelen zich op een al dan niet afgesproken tijdstip om zich te schmincken en om te kleden. Alle mannen deden nog even een handje, een been of extra oren om en we waren klaar voor de start.

Het is altijd leuk om de optocht in Overlangel mee te lopen tegen de (meeste van de) wagens die we de vorige dag al hebben mogen aanschouwen in het Bônneland. Onze wagen zag er nog bijna net zo prachtig uit als tijdens de optocht in Herpen. En de zon scheen en de muziek deed het, dus waar moesten we ons nog druk over maken??? Om 11:00 begon de lange stoet zich door de straten van Overlangel te bewegen. Door de nieuwe trekstang was de wagen veel makkelijker te trekken. Met vier mensen kreeg je hem al goed vooruit en dat gebeurde dan ook regelmatig. Met alle meiden met zijn tweeën in superwijde rokken moesten de jongens en de wagen trekken en de beweging verzorgen. Een taak die ze goed geklaard hebben, al hoewel ik het zelf ook altijd leuk vind om mee te helpen, wat er nu dus niet inzat. Tijdens de optocht hebben we wel flyers uitgedeeld die het onderwerp van onze wagen moesten verduidelijken. Vooral door kinderen waren de GKMW-flyers erg gewild. Ze waren allemaal superblij dat ze iets kregen, maar als ze daarna op het papiertje keken zag je dat ze er niets van snapten.....hahaha.

Maar met een biertje in de hand heeft iedereen wel schik en de optocht was daarom vrij snel voorbij. Onze wagen was bijna ongeschonden tot we hem weg gingen brengen naar zijn laatste rustplaats bij Strik achter. Op het laatste stukje van de dr. Ruijsstraat stonden een aantal bomen die niet opzij wilden gaan en na het proberen van verschillende uitwijkmanoeuvres hebben we het creatieve resultaat van maande zwoegen er toch maar langs getrokken met alle scheurende gevolgen van dien.

Na de optocht zijn veel mensen weer de optocht in Schaijk gaan bewonderen? onder het genot van een kom soep en een broodje verzorgt door de familie Reijs. Ik zelf ben even naar Pomperstad Ravenstein geweest, waar het bier ook weer rijkelijk vloeide in de Keurvorst en Vidi Reo en het vanzelfsprekend errug gezellig was met de leden van de Raad van Elf van de Pompers.

Daarna weer terug naar de prijsuitreiking in Overlangel, die altijd erg spannend is, omdat de uitslagen van de vorige dag in Herpen nog bij iedereen in het hoofd hangen. Het is altijd weer afwachten hoeveel die verschillen van de uitslagen in Overlangel. En ze waren verschillend, met uitzondering van de eerste plaats voor PLOG. Wijzelf waren vierde geworden, waar we niet ontevreden mee waren. Het was wel een ander gevoel dan vorig jaar, toen we eerste werden, maar daar was even niks aan te doen. Ik denk wel dat menigeen daar nog aan dacht en er achteraan dacht dat we volgend jaar toch weer heeeeeeeel erg ons best gaan doen om een feestje te kunnen bouwen na de prijsuitreiking!!!

Na de prijsuitreiking is iedereen even naar huis geweest om om te kleden, te eten, te douchen of gewoon even op de bank te hangen. Na het eten kun je er altijd weer tegenaan. ’s-Avonds in de Pettenbar was het gezellig, en het werd nog gezelliger toen we van Gert-Jan een blad bier aangeboden kregen met een briefje erbij van Mark en Heidy, die ons een gastvrij onderkomen hadden verschaft tijdens het bouwen van onze wagen. Ze waren op vakantie, maar hadden nog aan ons gedacht en lieten weten dat we voor hen op nummer 1 stonden!!! Nou, toen kon de avond dus niet meer kapot voor ons en is menigeen tot in de late uurtjes doorgegaan en geëindigd bij Prins Pieter om nog een eitje te nemen voor het slapen gaan.